ลมหนาว พัดต้อง
ซูนใจ จนสั่น
หนาวจนสะบั้น
มื้อนั้น ยังมีเจ้าข้างกาย
ลมหนาว หวนกลับ
แต่เจ้า ไปลับหาย
มีเพียงความเดียวดาย
ที่อยู่ข้างกายตอนนี้
ไปอยู่ไส เป็นจังใด๋ สำบายดีบ่
คนทางนี้ ก็ยังรอ ยังรอ ที่เดิม
ที่เพิ่มเติม กะคือความคิดฮอด
อ้อมกอดอุ่นๆ ตักที่เคยหนุน
มันคิดฮอดแฮง
ถืกลมพัดถั่ง แฮงคือจังแกล้ง
เหน็บหนาว ปวดร้าว หัวใจ
ห้องเฮาเคยอยู่ แต่กี้ที่ดู
ว่ามันแคบหลาย
ตอนนี้มันใหญ่ เกินไป บ่มีอ้าย
เกินสิอยู่ผู้เดียว คิดฮอดแฮง
อ้อมกอดอุ่นๆ ตักที่เคยหนุน
มันคิดฮอดแฮง
ถืกลมพัดถั่ง แฮงคือจังแกล้ง
เหน็บหนาว ปวดร้าว หัวใจ
ห้องเฮาเคยอยู่ แต่กี้ที่ดู
ว่ามันแคบหลาย
ตอนนี้มันใหญ่ เกินไป บ่มีอ้าย
เกินสิอยู่ผู้เดียว
อ้อมกอดอุ่นๆ ตักที่เคยหนุน
มันคิดฮอดแฮง
ถืกลมพัดถั่ง แฮงคือจังแกล้ง
เหน็บหนาว ปวดร้าว หัวใจ
ห้องเฮาเคยอยู่ แต่กี้ที่ดู
ว่ามันแคบหลาย
ตอนนี้มันใหญ่ เกินไป บ่มีอ้าย
เกินสิอยู่ผู้เดียว คิดฮอดแฮง
เกินสิอยู่ผู้เดียว เจ้าอยู่ไส